O(d)twórz drzwi
projekt Fundacji Fabryki Norblina i ASP w Warszawie
„O(d)twórz drzwi” to międzywydziałowy projekt artystyczny zrealizowany przez studentów i absolwentów ASP w Warszawie pod kierownictwem artystycznym dr hab. Jana Mioduszewskiego oraz dr Marcina Władyki.
„O(d)twórz drzwi” to międzywydziałowy projekt artystyczny zrealizowany przez studentów i absolwentów ASP w Warszawie pod kierownictwem artystycznym dr hab. Jana Mioduszewskiego oraz dr Marcina Władyki.
Film: MEDIAFRESH
Film: MEDIAFRESH
Anna Rutkowska
ZZZ, 2021
Instalacja ZZZ stanowi efekt dekonstrukcji oraz re-aranżacji wrót pierwotnie prowadzących do hali produkcyjnych w fabryce Norblin, Bracia Buch i T. Werner. Zachowując oryginalne elementy struktury drzwi, otwiera nowe, dotychczas nieznane możliwości przejścia. Sylwetka zawieszona wśród błękitu przywołuje refleksje na temat kondycji człowieka we współczesnym świecie. Kształt pracy zainspirowały moje dotychczasowe doświadczenia zawodowe. W tej realizacji skorzystałam z wizerunku własnego ciała utrwalonego fotograficznie przez Adama Guta.
Film: MEDIAFRESH
Anna Rutkowska (ur.1996) – bbsolwentka ASP w Warszawie Wydziału Malarstwa w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego, aneks w pracowni struktur wizualnych prof. Jana Mioduszewskiego; Z wielopokoleniowym bagażem ciężkich doświadczeń zmaga się za pośrednictwem obrazów, ruchu, instalacji, obiektów oraz sztuk walki. Brała udział m.in. w wystawach: Artystyczna Podróż Hestii, finał konkursu, wystawa zbiorowa, MSN, Warszawa, 2020;
Coming Out, wystawa zbiorowa, Salon Akademii, Centrum Koneser, Warszawa, 2020 (nagroda dla najlepszego dyplomu); Prodrom, wystawa indywidualna, Galeria Wizytująca, Warszawa 2020; Waga Ciężka/Heavyweight, wystawa indywidualna, Stroboskop Art Space, Warszawa, 2019. Otrzymała Stypendium MKiN, w roku akademickim 2019/20 oraz stypendium Rektora ASP, 2016-2020. Brała udział w wymianie Erasmus+, Akademie Vytvarnych Umeni, Praha, 2017/18
Film: MEDIAFRESH
Anna Rutkowska
ZZZ, 2021
Instalacja ZZZ stanowi efekt dekonstrukcji oraz re-aranżacji wrót pierwotnie prowadzących do hali produkcyjnych w fabryce Norblin, Bracia Buch i T. Werner. Zachowując oryginalne elementy struktury drzwi, otwiera nowe, dotychczas nieznane możliwości przejścia. Sylwetka zawieszona wśród błękitu przywołuje refleksje na temat kondycji człowieka we współczesnym świecie. Kształt pracy zainspirowały moje dotychczasowe doświadczenia zawodowe. W tej realizacji skorzystałam z wizerunku własnego ciała utrwalonego fotograficznie przez Adama Guta.
Anna Rutkowska (ur.1996) – bbsolwentka ASP w Warszawie Wydziału Malarstwa w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego, aneks w pracowni struktur wizualnych prof. Jana Mioduszewskiego; Z wielopokoleniowym bagażem ciężkich doświadczeń zmaga się za pośrednictwem obrazów, ruchu, instalacji, obiektów oraz sztuk walki. Brała udział m.in. w wystawach: Artystyczna Podróż Hestii, finał konkursu, wystawa zbiorowa, MSN, Warszawa, 2020;
Coming Out, wystawa zbiorowa, Salon Akademii, Centrum Koneser, Warszawa, 2020 (nagroda dla najlepszego dyplomu); Prodrom, wystawa indywidualna, Galeria Wizytująca, Warszawa 2020; Waga Ciężka/Heavyweight, wystawa indywidualna, Stroboskop Art Space, Warszawa, 2019. Otrzymała Stypendium MKiN, w roku akademickim 2019/20 oraz stypendium Rektora ASP, 2016-2020. Brała udział w wymianie Erasmus+, Akademie Vytvarnych Umeni, Praha, 2017/18
Film: MEDIAFRESH
Maciej Kozicki
Bez tytułu, 2021
Moja praca nawiązuje w sposób bezpośredni nie tylko do historii Fabryki Norblina ale również każdego dawnego miejsca produkcji. W tej pracy chciałem zawrzeć trzy myśli: Pierwszą, dotyczącą samego układu pracy, w którym koncentryczność kompozycji skupiająca oko widza na słońcu, świecącym nad zsyntetyzowanym krajobrazem industrialnym ma podkreślić znaczenie procesu industrializacji w rozwoju cywilizacji europejskiej. Drugą w sposobie ukazania krajobrazu, chciałem nawiązać do tradycji futuryzmu, który jak żaden inny nurt w sztuce gloryfikował osiągnięcia rozwoju technologicznego. Oraz trzecią w której podkreślam nowe życie dane zarówno fabryce Norblina jak i fabrycznym wrotom na których mogłem pracować.
Maciej Kozicki urodził się w 1994 roku. Ukończył Zespół Państwowych Szkół Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie (2013). Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (2015-2020) na Wydziale Malarstwa. Zrealizował pracę dyplomową z malarstwa w pracowni prof. Stanisława Baja (2020), aneks w Pracowni Struktur Wizualnych prof. Jana Mioduszewskiego oraz w Pracowni Technologii i Technik Malarstwa Ściennego prof. Łukasza Majcherowicza. Jest laureatem Nagrody Fundacji Stefana Gierowskiego (2020). Główny temat jego twórczości to pejzaż, kosmos oraz sztuka sakralna. Brał udział w licznych wystawach, m. in.: poplenerowej w Cieleśnicy (2017); rysunku w Pracowni 56 w Centrum Łowicka w Warszawie (2019); First w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2019); Pracownia 56 – Galeria Jatki w Ostrowi Mazowieckiej (2019); poplenerowej w Muzeum Zabawek w Karpaczu (2019); Caelestis – dyplomowej w Centrum Łowicka w Warszawie (2020).
Film: MEDIAFRESH
Maciej Kozicki
Bez tytułu, 2021
Moja praca nawiązuje w sposób bezpośredni nie tylko do historii Fabryki Norblina ale również każdego dawnego miejsca produkcji. W tej pracy chciałem zawrzeć trzy myśli: Pierwszą, dotyczącą samego układu pracy, w którym koncentryczność kompozycji skupiająca oko widza na słońcu, świecącym nad zsyntetyzowanym krajobrazem industrialnym ma podkreślić znaczenie procesu industrializacji w rozwoju cywilizacji europejskiej. Drugą w sposobie ukazania krajobrazu, chciałem nawiązać do tradycji futuryzmu, który jak żaden inny nurt w sztuce gloryfikował osiągnięcia rozwoju technologicznego. Oraz trzecią w której podkreślam nowe życie dane zarówno fabryce Norblina jak i fabrycznym wrotom na których mogłem pracować.
Maciej Kozicki urodził się w 1994 roku. Ukończył Zespół Państwowych Szkół Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie (2013). Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (2015-2020) na Wydziale Malarstwa. Zrealizował pracę dyplomową z malarstwa w pracowni prof. Stanisława Baja (2020), aneks w Pracowni Struktur Wizualnych prof. Jana Mioduszewskiego oraz w Pracowni Technologii i Technik Malarstwa Ściennego prof. Łukasza Majcherowicza. Jest laureatem Nagrody Fundacji Stefana Gierowskiego (2020). Główny temat jego twórczości to pejzaż, kosmos oraz sztuka sakralna. Brał udział w licznych wystawach, m. in.: poplenerowej w Cieleśnicy (2017); rysunku w Pracowni 56 w Centrum Łowicka w Warszawie (2019); First w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2019); Pracownia 56 – Galeria Jatki w Ostrowi Mazowieckiej (2019); poplenerowej w Muzeum Zabawek w Karpaczu (2019); Caelestis – dyplomowej w Centrum Łowicka w Warszawie (2020).
Liza Orlowska
Eksponat, 2021
W swojej pracy autorka inspiruje się wrotami oraz historią fabryki Norblin Bracia Buch i T. Werner i namawia do zajrzenia w przeszłość. Zabezpieczając wrota szybą, autorka wystawia ten obiekt, który kiedyś ukrywał za sobą całą historię, jako eksponat. Rysunki na szybie przypominają kształty oryginalnych wyrobów fabryki XIX-XX w., jako duchy przeszłości wznoszą się one w powietrzu.
Film: MEDIAFRESH
Liza Orlowska urodzona w 1997 roku w Białorusi, od 2019 roku studiuje na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się projektowaniem graficznym, typografią, rysunkiem, ze szczególnym upodobaniem do pracy w mediach cyfrowych. W swojej pracy twórczej inspiruje się naturą i muzyką. Zapisuje rozmaite formy i struktury przy pomocy fotografii i rysunku a następnie przetwarza je na własny język wizualny.
Film: MEDIAFRESH
Liza Orłowska
Eksponat, 2021
W swojej pracy autorka inspiruje się wrotami oraz historią fabryki Norblin Bracia Buch i T. Werner i namawia do zajrzenia w przeszłość. Zabezpieczając wrota szybą, autorka wystawia ten obiekt, który kiedyś ukrywał za sobą całą historię, jako eksponat. Rysunki na szybie przypominają kształty oryginalnych wyrobów fabryki XIX-XX w., jako duchy przeszłości wznoszą się one w powietrzu.
Liza Orlowska urodzona w 1997 roku w Białorusi, od 2019 roku studiuje na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się projektowaniem graficznym, typografią, rysunkiem, ze szczególnym upodobaniem do pracy w mediach cyfrowych. W swojej pracy twórczej inspiruje się naturą i muzyką. Zapisuje rozmaite formy i struktury przy pomocy fotografii i rysunku a następnie przetwarza je na własny język wizualny.
Film: MEDIAFRESH
Alicja Kukier
Nie-strzałka, 2021
Instalacja powstała poprzez ingerencję w pierwotną geometrię wrót. Z konstrukcji został wycięty centralny element, a pozostałe części otaczają trójkątną pustkę. Stare drzwi magazynowe z dawnej Fabryki Norblina nadal służą jako przejście ̶ tym razem symboliczne, wskazujące drogę do wnętrza, do przeszłości. Intensywny kolor wokół wyrwy i barwne krawędzie zewnętrzne tworzą nową relację z przestrzenią wokół pracy.
Alicja Kukier urodzona w 1995 roku, od 2017 roku studiuje na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, obecnie w pracowni malarstwa prof. Wojciecha Cieśniewskiego, w Pracowni Struktur Wizualnych dr hab. Jana Mioduszewskiego oraz w Pracowni Tkaniny Artystycznej dr hab. Elwiry Sztetner. Twórczo eksploruje zderzenia pomiędzy naturą a ludzkim światem syntetycznego koloru. Wzięła udział w
wystawach m.in.: “Pracownia 64” Galeria Autonomia w Warszawie (2021), “Po ludzku” Centrum informacji im. Jana Nowaka- Jeziorańskiego w Warszawie (2019), „Blisko-daleko” Galeria Debiut w Gdyni (2018), “222” Galeria Kaplica w Warszawie (2018), “Defloracja” Galeria Kaplica w Warszawie (2018).
Film: MEDIAFRESH
Alicja Kukier
Nie-strzałka, 2021
Instalacja powstała poprzez ingerencję w pierwotną geometrię wrót. Z konstrukcji został wycięty centralny element, a pozostałe części otaczają trójkątną pustkę. Stare drzwi magazynowe z dawnej Fabryki Norblina nadal służą jako przejście ̶ tym razem symboliczne, wskazujące drogę do wnętrza, do przeszłości. Intensywny kolor wokół wyrwy i barwne krawędzie zewnętrzne tworzą nową relację z przestrzenią wokół pracy.
Alicja Kukier urodzona w 1995 roku, od 2017 roku studiuje na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, obecnie w pracowni malarstwa prof. Wojciecha Cieśniewskiego, w Pracowni Struktur Wizualnych dr hab. Jana Mioduszewskiego oraz w Pracowni Tkaniny Artystycznej dr hab. Elwiry Sztetner. Twórczo eksploruje zderzenia pomiędzy naturą a ludzkim światem syntetycznego koloru. Wzięła udział w wystawach m.in.: “Pracownia 64” Galeria Autonomia w Warszawie (2021), “Po ludzku” Centrum informacji im. Jana Nowaka- Jeziorańskiego w Warszawie (2019), „Blisko-daleko” Galeria Debiut w Gdyni (2018), “222” Galeria Kaplica w Warszawie (2018), “Defloracja” Galeria Kaplica w Warszawie (2018).
Jan Dopierała
DeRekonstrukcja, 2021
Głównym zamysłem instalacji DeRekonstrukcja było przedstawienie „dekonstrukcji” jako elementu tworzącego. Zebrałem „odpadki” powstałe przy tworzeniu pozostałych 7 projektów na wrotach z Fabryki Norblina. Następnie zgromadzone materiały zestawiłem ze sobą, poprzez wypełnianie przestrzeni między belkami konstrukcyjnymi wrót. Zabezpieczyłem całość lakierem oraz metalową siatką. Udało mi się ukazać materialność Fabryki i procesu produkcji. Jednocześnie wyeksponowałem podziały drzwi.
Film: MEDIAFRESH
Jan Dopierała urodzony w 2000 roku, od 2019 roku studiuje na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Interesuje go eksperymentowanie z materią, poszukiwanie inspiracji tam gdzie na pozór widać tylko „odpadek”. Uczestnik eventu „Sztuka S-kraju” organizowanego przez Magazyn Kult oraz studenckich wystaw w Galerii Otwarte.
Film: MEDIAFRESH
Jan Dopierała
DeRekonstrukcja, 2021
Głównym zamysłem instalacji DeRekonstrukcja było przedstawienie „dekonstrukcji” jako elementu tworzącego. Zebrałem „odpadki” powstałe przy tworzeniu pozostałych 7 projektów na wrotach z Fabryki Norblina. Następnie zgromadzone materiały zestawiłem ze sobą, poprzez wypełnianie przestrzeni między belkami konstrukcyjnymi wrót. Zabezpieczyłem całość lakierem oraz metalową siatką. Udało mi się ukazać materialność Fabryki i procesu produkcji. Jednocześnie wyeksponowałem podziały drzwi.
Jan Dopierała urodzony w 2000 roku, od 2019 roku studiuje na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Interesuje go eksperymentowanie z materią, poszukiwanie inspiracji tam gdzie na pozór widać tylko „odpadek”. Uczestnik eventu „Sztuka S-kraju” organizowanego przez Magazyn Kult oraz studenckich wystaw w Galerii Otwarte.
Film: MEDIAFRESH
Magdalena Rogowska
W okuciach ornamentu, 2021 rok
W pracy W okuciach ornamentu, krążę wokół pojęcia rzemiosła, pracy ręcznej i dekoratywnosci. Projektując autorską tapetę, wykonaną w klasyczny sposób, malowaną ręcznie na papierze, starałam się oddać ducha miejsca jakim jest Fabryka Norblina. Dzięki zastosowaniu papierowej tapety wciąż widoczne jest solidne, drewniane podłoże wrót, na które została nałożona. W pewien sposób je łagodzi i oddaje hołd produktom, które były dziełami ciężkiej pracy. Powtarzający się wzór, zainspirowany wyrobami Fabryki Norblina tylko na pierwszy rzut oka wydaje się jednakowy. Poprzez malowanie ich ręcznie wydobywa się niedoskonałości, które je odróżniają ale zostają zunifikowane poprzez nieśmiałą arabeskę budującą tło.
Magdalena Rogowska urodzona w 1996 roku. Studentka piątego roku na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Stanisława Baja oraz w pracowni Struktur wizualnych pod kierunkiem prof. Jana Mioduszewskiego. W swojej twórczości porusza problemy dekoracyjności oraz odwołuje się do sentymentalizmu i kiczu. Brała udział w wystawach “Strefy” Centrum informacji im. Jana Nowaka Jeziorańskiego w Warszawie 2021, “Po ludzku” Centrum informacji im Jana Nowaka Jeziorańskiego w Warszawie 2019, „Blisko daleko” Galeria Debiut w Gdyni 2018.
Film: MEDIAFRESH
Magdalena Rogowska
W okuciach ornamentu, 2021 rok
W pracy W okuciach ornamentu, krążę wokół pojęcia rzemiosła, pracy ręcznej i dekoratywnosci. Projektując autorską tapetę, wykonaną w klasyczny sposób, malowaną ręcznie na papierze, starałam się oddać ducha miejsca jakim jest Fabryka Norblina. Dzięki zastosowaniu papierowej tapety wciąż widoczne jest solidne, drewniane podłoże wrót, na które została nałożona. W pewien sposób je łagodzi i oddaje hołd produktom, które były dziełami ciężkiej pracy. Powtarzający się wzór, zainspirowany wyrobami Fabryki Norblina tylko na pierwszy rzut oka wydaje się jednakowy. Poprzez malowanie ich ręcznie wydobywa się niedoskonałości, które je odróżniają ale zostają zunifikowane poprzez nieśmiałą arabeskę budującą tło.
Magdalena Rogowska urodzona w 1996 roku. Studentka piątego roku na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Stanisława Baja oraz w pracowni Struktur wizualnych pod kierunkiem prof. Jana Mioduszewskiego. W swojej twórczości porusza problemy dekoracyjności oraz odwołuje się do sentymentalizmu i kiczu. Brała udział w wystawach “Strefy” Centrum informacji im. Jana Nowaka Jeziorańskiego w Warszawie 2021, “Po ludzku” Centrum informacji im Jana Nowaka Jeziorańskiego w Warszawie 2019, „Blisko daleko” Galeria Debiut w Gdyni 2018.
Magdalena Apanesewicz
Bez tytułu, 2021
W projekcie istotne było dla mnie zadziałanie kolorem, który odgrywa ważną rolę w mojej twórczości. Ze względu na monumentalność wrót z dawnej Fabryki Norblina zdecydowałam się na płaszczyznowe działanie czystej barwy, które w połączeniu ze skalą obiektu ma dużą siłę. Interesował mnie mocny kontrast i zjawisko refleksu barwnego, który powstaje poprzez odbicie się światła na żółtej farbie pokrywającą tylną część drzwi. Odbite światło stworzy poświatę wokół płaszczyzny różu. Róż stopniowo pokrywający powierzchnię wrót, częściowo przysłania je, a jednocześnie podkreśla, wydobywając ich podziały i formę.
Film: MEDIAFRESH
Magdalena Apanasewicz urodzona w 1997 roku, od 2017 roku studiuje na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, obecnie w pracowni malarstwa prof. Wojciecha Zubali. Jej proces twórczy jest inspirowany naturą, opiera się na eksplorowaniu nowych technik i materiałów, testowaniu ich granic. Wzięła udział w wystawach m.in.: „ Strefy” Centrum informacji im. Jana Nowaka w Warszawie 2021, „COVID – 19” Akademia Sztuk Pięknych , Wydział Malarstwa w Warszawie 2020, „Pracowania 56” Galeria Jatki w Ostrowi Mazowieckiej 2019, „Blisko daleko” Galeria Debiut w Gdyni 2018.
Film: MEDIAFRESH
Magdalena Apanesewicz
Bez tytułu, 2021
W projekcie istotne było dla mnie zadziałanie kolorem, który odgrywa ważną rolę w mojej twórczości. Ze względu na monumentalność wrót z dawnej Fabryki Norblina zdecydowałam się na płaszczyznowe działanie czystej barwy, które w połączeniu ze skalą obiektu ma dużą siłę. Interesował mnie mocny kontrast i zjawisko refleksu barwnego, który powstaje poprzez odbicie się światła na żółtej farbie pokrywającą tylną część drzwi. Odbite światło stworzy poświatę wokół płaszczyzny różu. Róż stopniowo pokrywający powierzchnię wrót, częściowo przysłania je, a jednocześnie podkreśla, wydobywając ich podziały i formę.
Magdalena Apanasewicz urodzona w 1997 roku, od 2017 roku studiuje na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, obecnie w pracowni malarstwa prof. Wojciecha Zubali. Jej proces twórczy jest inspirowany naturą, opiera się na eksplorowaniu nowych technik i materiałów, testowaniu ich granic. Wzięła udział w wystawach m.in.: „ Strefy” Centrum informacji im. Jana Nowaka w Warszawie 2021, „COVID – 19” Akademia Sztuk Pięknych , Wydział Malarstwa w Warszawie 2020, „Pracowania 56” Galeria Jatki w Ostrowi Mazowieckiej 2019, „Blisko daleko” Galeria Debiut w Gdyni 2018.
Film: MEDIAFRESH
Bartosz Kowal
Światło, 2021
W pracy wykonanej na wrotach z Fabryki Norblina nawiązuję do szerszego cyklu moich obrazów wywołujących atmosferę pustki i bezcelowości. Zależało mi, aby wydzielić pustą, zamkniętą przestrzeń i zwabić oko widza światłem, które sączy się przez szczeliny. Zdecydowałem się ograniczyć ingerencję w otrzymane wrota jedynie do odświeżenia ich materii, pozostawiając jak najogólniejsze wyobrażenie drzwi. Moją inspiracją był czas rekreacyjnego eskapizmu znajomych i sąsiadów, w okresie pandemii, w czasie dezinformacji i odizolowania.
Bartosz Kowal urodzony w 1995 roku w Kielcach jest studentem V roku Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i animacją. W swojej pracy dąży do prostoty i dosłowności,. Zależy mu na bezpośredniej komunikacji obiektu z odbiorcą. Uczestniczył w wystawach zbiorowych, m.in. ,,Jak pokroić cytrynę” w Salonie Akademii (Warszawa 2020) ,,Maszyna do waty cukrowej” w Tytano (Kraków 2020) ,,Uważaj, niech tylko mój terapeuta o tym usłyszy” w Galerii Podbrzezie (Kraków 2021). Od 2020 otrzymuje stypendium Rektora ASP w warszawie.
Film: MEDIAFRESH
Bartosz Kowal
Światło, 2021
W pracy wykonanej na wrotach z Fabryki Norblina nawiązuję do szerszego cyklu moich obrazów wywołujących atmosferę pustki i bezcelowości. Zależało mi, aby wydzielić pustą, zamkniętą przestrzeń i zwabić oko widza światłem, które sączy się przez szczeliny. Zdecydowałem się ograniczyć ingerencję w otrzymane wrota jedynie do odświeżenia ich materii, pozostawiając jak najogólniejsze wyobrażenie drzwi. Moją inspiracją był czas rekreacyjnego eskapizmu znajomych i sąsiadów, w okresie pandemii, w czasie dezinformacji i odizolowania.
Bartosz Kowal urodzony w 1995 roku w Kielcach jest studentem V roku Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i animacją. W swojej pracy dąży do prostoty i dosłowności,. Zależy mu na bezpośredniej komunikacji obiektu z odbiorcą. Uczestniczył w wystawach zbiorowych, m.in. ,,Jak pokroić cytrynę” w Salonie Akademii (Warszawa 2020) ,,Maszyna do waty cukrowej” w Tytano (Kraków 2020) ,,Uważaj, niech tylko mój terapeuta o tym usłyszy” w Galerii Podbrzezie (Kraków 2021). Od 2020 otrzymuje stypendium Rektora ASP w warszawie.